Review: Death Stranding is een uniek soort game

Death Stranding is één van de uniekste games die deze spelcomputergeneratie is verschenen, maar vergt wel veel geduld.

De eerste beelden van Death Stranding waren verwarrend. Toen de game in 2016 werd getoond, gebeurde dat met een trailer waarin een naakte Norman Reedus (bekend van onder meer de tv-serie The Walking Dead) een aan hem bevestigde foetus koestert. Zijn lijf zat onder de handafdrukken. In latere beelden was de acteur eveneens te zien, maar dan omringd door poppenhoofden.

Het is de eerste game van ontwikkelaar Hideo Kojima's onafhankelijke studio. De gamemaker pionierde met cinematische spellen zoals Metal Gear Solid, maar ging na een geschil met zijn werkgever Konami voor zichzelf aan de slag. Sindsdien werkte hij aan zijn droom van een filmische game, geheel in zijn eigen stijl en vol met bekende acteurs.

Balans tussen leven en dood is verstoord
Death Stranding zet een grimmige wereld neer. De balans tussen leven en dood lijkt te zijn verstoord, waardoor onzichtbare geesten proberen de levenden te grijpen. Als dat ze lukt, volgt er een gigantische explosie die volledige steden kan wegvagen.

Tegelijkertijd is de regen op aarde dodelijk geworden: alles dat wordt aangeraakt, is in korte tijd vele malen ouder. Wie met ontbloot lijf door de regen loopt, wordt in luttele seconden een oude man of vrouw.

Die twee nieuwe gevaren hebben de Verenigde Staten, waar de game zich afspeelt, compleet veranderd. Er zijn veel minder mensen en het landschap is door de 'tijdregen' compleet verwilderd. Daarnaast wordt er buitengewoon voorzichtig met nieuwe doden omgegaan, uit angst dat spoken nieuwe explosies veroorzaken.